Freud en Reich ontmoetten elkaar in 1919, toen Reich naar Wenen kwam om zich te verdiepen in de psychoanalyse. Er ontstond al snel een connectie met Freud. Reich was zeer succesvol in het ontwikkelen van een nieuwe methode van karakteranalyse. Freud was onder de indruk van Reichs werk en zijn kennis van seksualiteit, en hij werd al snel een belangrijke medewerker van de psychoanalytische beweging. Reichs relatie met Freud begon echter te verslechteren toen hij zijn eigen ideeën begon te ontwikkelen en deze begon te presenteren als concurrenten van de psychoanalyse. Een van deze ideeën was het concept van 'orgone energie', een hypothetische levenskracht die hij meende te hebben ontdekt en waarvan hij geloofde dat deze kon worden gebruikt voor therapeutische doeleinden. Freud was sceptisch over deze theorie en beschouwde deze als onbewezen en onwetenschappelijk.Reichs ontwikkeling van orgone therapie en zijn afwijzing van Freud's ideeën over de rol van seksualiteit in de psyche, leidden tot een breuk tussen de twee mannen. In 1934 schreef Reich een boek getiteld 'The Mass Psychology of Fascism', waarin hij beweerde dat de opkomst van het fascisme te wijten was aan een onderdrukking van seksualiteit in de samenleving. Dit werd door Freud gezien als een persoonlijke aanval op zijn eigen ideeën en er ontstond een open conflict tussen de twee. Freud verbrak uiteindelijk alle banden met Reich en verwijderde hem uit de International Psychoanalytic Association. Reich richtte vervolgens zijn eigen organisatie op, de International Association for Orgonomy, en ontwikkelde zijn eigen methoden van psychotherapie en lichaamswerk, die hij beschouwde als een alternatief voor de psychoanalyse
