Wilhelm Reich begon zijn carrière in de psychoanalyse als student van Sigmund Freud. Hij droeg bij aan de ontwikkeling van de psychoanalyse door zich te richten op de rol van seksualiteit in de psychologie en het belang van lichaamsgerichte therapie. Hij richtte ook een eigen psychoanalytisch instituut op in Wenen en werd een prominent figuur in de psychoanalytische gemeenschap. Ondanks zijn impactvolle ideeën en bijdragen aan de psychologie, eindigde zijn leven in een afgang In de jaren dertig en veertig ontwikkelde Reich een nieuwe theorie over de rol van energie in de psychologie en de fysieke wereld. Hij noemde deze energie "orgon-energie" en geloofde dat het een essentiële levenskracht was die aanwezig was in alle dingen. Reich beweerde dat het blokkeren of verkeerd gebruiken van deze energie leidde tot psychische stoornissen en fysieke ziekten. Hij ontwikkelde verschillende technieken om deze energie te manipuleren, zoals het gebruik van orgon-accumulatoren, die mensen konden gebruiken om de orgon-energie in hun lichaam te verzamelen en te versterken. Reich beweerde dat het gebruik van deze accumulatoren hielp bij het genezen van verschillende ziekten, waaronder kanker. Terwijl hij dacht hiermee succes te oogsten, begon hier zijn afgang. Reich's ideeën werden door veel van zijn collega's in de psychoanalytische gemeenschap bekritiseerd en afgewezen, en hij raakte geïsoleerd van zijn vroegere vrienden en supporters. Hij kwam ook in conflict met de autoriteiten en werd door de Amerikaanse Food and Drug Administration beschuldigd van het overtreden van de voorschriften voor de verkoop van medische apparatuur. In 1956 werden zijn boeken en apparatuur in beslag genomen en vernietigd en hij werd veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf